Zaloguj się lub włącz wersję mobilną

Kategorie

James Bond

ID artykułu: 163 / 698
URL: https://publikuj.org/163

James Bond, znany również jako Agent 007 - fikcyjna postać brytyjskiego agenta MI6 (bryt. wywiad) stworzona przez pisarza Iana Fleminga. Do 2006 powstało 21 oficjalnych (wytwórni EON Productions) i 3 nieoficjalne filmy.

W postać Jamesa Bonda wcielali się następujący aktorzy:
- Sean Connery - 1962-1967, 1971 (6 filmów)
- George Lazenby - 1969 (1 film)
- Roger Moore - 1973-1985 (7 filmów)
- Timothy Dalton - 1987-1989 (2 filmy)
- Pierce Brosnan - 1995-2002 (4 filmy)
- Daniel Craig - 2006- ... (1 film, 2 w produkcji)
Wersja nieoficjalna:
- David Niven - 1967 (1 film - parodia)
- Barry Nelson - 1954 (wersja telewizyjna, jako Jimmy Bond)
- Sean Connery - 1983 (1 film)
Poza książkami i filmami James Bond występuje w wielu grach komputerowych (wcześniej różne firmy m.in. Rare, Electronic Arts obecnie Activision) tworzonych na podstawie filmów lub oryginalnych scenariuszy, w komiksach i wielu innych parodiach.

Postać
Komandor James Bond jest tajnym agentem 007 (podwójne zero ma oznaczać licencję na zabijanie w MI6). Jest przystojnym, inteligentnym i wszechstronnie wykształconym - zna się właściwie na wszystkim - światowcem w nieokreślonym wieku. Ma nienaganne maniery, a edukację pobierał w Cambridge. Nosi eleganckie garnitury, jeździ supersamochodami. Jego ulubionym drinkiem jest wódka z martini, wstrząśnięta - nie mieszana. Uwielbia towarzystwo pięknych kobiet, ale pozostaje w stanie wolnym (raz był żonaty, owdowiał po dwóch godzinach). W żadnym z filmów nie pojawia się wiele informacji biograficznych, lecz można je odnaleźć w książkach. Rodzicami Bonda byli Szkot Andrew Bond i Szwajcarka Monique Delacroix (narodowości te odnajdujemy w powieści W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości). Prawdopodobnie Fleming, pisząc o szkockim pochodzeniu agenta, inspirował się Seanem Connerym, również Szkotem, odtwórcą roli Bonda w pierwszych filmach, tymczasem imię i nazwisko matki 007 pisarz zaczerpnął od pewnej Szwajcarki, z którą był zaręczony. W swej fikcyjnej biografii Bonda John Pearson ustalił datę jego urodzenia na 11 listopada (rocznica zakończenia I wojny światowej) 1918 r., jednak w żadnej z książek nie ma na to dowodu. Fleming inspirował się rzeczywistym szpiegiem, Serbem DuĹĄanem Popovem, podwójnym agentem zarówno brytyjskim, jak i niemieckim, znanym również z charakteru "playboya".

Aktualna biografia
Z okazji wejścia na ekrany 21. części "bondowskiego" cyklu, Casino Royale, stworzono nową, oficjalną biografię agenta 007. Jest ona dostępna na stronie internetowej filmu. Wiele spośród jej elementów jest zbieżnych z literacką historią Bonda określoną przez Iana Fleminga, lecz wprowadzono także wiele zmian. Nowa, obecna data urodzenia Jamesa Bonda - to 13 kwietnia 1968. Dzień i miesiąc symbolizują premierę książki Casino Royale w 1953, rok jest zaś zgodny z rokiem urodzenia Daniela Craiga. Bond w obecnej wersji przychodzi na świat w Berlinie Zachodnim. Jego rodzice, Andrew i Monique, giną w wypadku podczas wspinaczki. Wychowuje się więc w hrabstwie Kent pod okiem wujka Charmaina. Podobnie jak napisał Fleming, Bond zostaje wyrzucony z Eton College i uczęszcza do szkoły ukończonej przez jego ojca - Fettes College. W tym samym czasie, w ramach programu wymiany, pobiera też nauki na Uniwersytecie Genewskim. Po ukończeniu Fettes wstępuje do Royal Navy i uczy się w Britannia Royal Navy College w wieku 17 lat. Nowa biografia odsłania kulisy służby wojskowej Bonda. Dołącza on do Special Boat Service, gdzie otrzymuje rangę komandora, a następnie zostaje przydzielony do jednostki sił specjalnych 030 Special Forces Unit (nawiązanie do 30th Assault Unit podczas II wojny światowej, o czym pisał Fleming). Bond służy potajemnie w Iraku, Somalii, Iranie, Libii oraz aktywnie w Bośni. Następnie zostaje rekrutowany do RNR Defence Intelligence Group. W tym czasie uczęszcza na kursy specjalistyczne organizowane przez Cambridge i Oxford, wypracowując sobie dyplom z języków orientalnych w Cambridge. Wsławia się biegłą znajomością języków - francuskiego, niemieckiego i włoskiego - oraz dość poprawnym pisaniem w językach: greckim, hiszpańskim, chińskim i japońskim w czasie, gdy wstępuje do MI6. Służy w Royal Navy w wieku od 17 do 31 lat, do MI6 wstępuje mając 32 lata, a w wieku 38 lat, w roku 2006, otrzymuje status 00. Co ciekawe, zostaje opisany jako jedna z osób poszukujących broni masowego rażenia w Bagdadzie i okolicach na niedługo przed inwazją na Irak. Z jego końcowego raportu wynika, że on i jego zespół niczego nie znaleźli. Jest później rozdrażniony, gdy dowiaduje się, że raport ten został zatuszowany przez kierownictwo w Londynie i Waszyngtonie.

Stworzenie Bonda
Ian Fleming stworzył brytyjskiego szpiega w lutym 1952, podczas wakacji na swej jamajskiej posiadłości nazywanej Goldeneye. Nazwał agenta 007 po amerykańskim ornitologu Jamesie Bondzie. Tłumaczył żonie Bonda, że nazwisko jej męża - krótkie, nieromantyczne, typowo angielskie, ale męskie - jest tym, czego potrzebuje. Prawdziwy James Bond napisał książkę Birds of the West Indies (Ptaki Indii Zachodnich), a Fleming, którego hobby było obserwowanie ptaków, miał kopię tej książki podczas pobytu na Jamajce i wybrał nazwisko jej autora do swojej pierwszej książki. James Bond - zbitka była na tyle krótka i dźwięczna, że dawała się łatwo wymówić w każdym języku. Po napisaniu rękopisu powieści zatytułowanej później Casino Royale Fleming dał go do przeczytania przyjacielowi, poecie i swemu późniejszemu wydawcy, Williamowi Plomerowi. Tekst spodobał się mu na tyle, że przekazał on go innemu wydawcy Jonathanowi Capeowi, który pomimo pewnych zastrzeżeń zdecydował się na opublikowanie rękopisu Fleminga, kierowany pamięcią o starszym bracie Iana, Peterze, znanym pisarzu powieści przygodowych i podróżniczych. 28 maja, w setną rocznicę urodzin Iana Fleminga, będzie miała premierę nowa książka o przygodach agenta 007 zatytułowana Piekło poczeka. Jej autorem jest Sebastian Faulks.

Filmy
Oficjalne (EON Productions)
Wszystkie filmy do 1975 roku stworzył duet producentów, Albert R. Broccoli i Harry Saltzman. Wtedy to Broccoli zajął się kolejnymi częściami samodzielnie. Od 1995 pracę ojca kontynuują córka, Barbara Broccoli oraz pasierb, Michael G. Wilson. Wszystkie kwoty bez uwzględnienia inflacji. *Dane z 9 maja 2007 r.

Nieoficjalne
Niezależnie od wytwórni EON powstały 3 filmy o Jamesie Bondzie: pierwsze, telewizyjne Casino Royale (1954), gdzie grał Barry Nelson, remake Casino Royale (1967) z Davidem Nivenem i Never Say Never Again (Nigdy nie mów nigdy) z roku 1983, gdzie pojawił się Sean Connery.

Sekwencja początkowa
Od pierwszej oficjalnej części, Doktora No, każdy z filmów poprzedzany jest charakterystyczną sekwencją. Ukazuje ona widok przez otwór gwintowanej lufy, a w nim sylwetkę Bonda, który przechodzi kilka kroków, po czym nagle odwraca się w bok i strzela. Następnie na ekran spływa czerwień (symbolizując krew przeciwników 007), z kolei światło lufy przemieszcza się w dół ekranu. W Doktorze No stanowi ono później motyw przewodni napisów początkowych, podczas gdy w Pozdrowieniach z Moskwy i Goldfingerze światło lufy maleje i znika. Od Operacji Piorun otwiera początkową część filmu, poprzedzającą napisy. Zostało to zmienione w Śmierć nadejdzie jutro - gdy Bond odwraca się i strzela, z lufy pistoletu wydobywa się kula. W kolejnej części, Casino Royale, pominięty został chód Bonda, a pojawia się jedynie sam strzał. Pomimo wszystkich poprawek główny charakter sekwencji początkowej został zachowany do dziś.

Sekwencja przedtytułowa
Tuż po sekwencji początkowej w każdym filmie (oprócz Doktora No) pojawia się tzw. sekwencja przedtytułowa, poprzedzająca ukazanie się tytułu filmu i napisów początkowych. Zazwyczaj sekwencja ta ukazuje agenta 007 kończącego jakąś misję, jeszcze przed wyjaśnieniem misji głównej, o której będzie mowa w filmie. Nieraz zadanie Bonda z sekwencji przedtytułowej nie ma nic wspólnego z późniejszą akcją. Niektóre z sekwencji odnoszą się więc do samego filmu (jak choćby w Żyj i pozwól umrzeć czy Moonrakerze), niektóre zaś nie (np. Goldfinger, Tylko dla twoich oczu). Najdłuższą sekwencję przedtytułową zawiera Świat to za mało: ponad 15 minut, podczas gdy zwykle trwają one od 7 do 10 minut.

Napisy początkowe
Po sekwencji przedtytułowej pojawiają się napisy początkowe. Stanowią one zwykle artystyczny popis (zachowany najczęściej w konwencji modernizmu) pełen sylwetek nagich i półnagich kobiet, tańczących, skaczących i strzelających z broni. Napisy te dość szybko stały się niemalże znakiem firmowym filmów o brytyjskim agencie. Twórcą i najbardziej znanym spośród kreatorów napisów był Maurice Binder, pracujący w latach 1962-1989 nad czternastoma filmami o Bondzie. Opuścił jednak dwie produkcje (Pozdrowienia z Moskwy z 1963 i Goldfinger z 1964), do których napisy zaprojektował Robert Brownjohn. Binder powrócił w Operacji Piorun (1965). Od czasu jego śmierci w 1991 napisy projektuje Daniel Kleinman, który dodał do nich elementy generowane na komputerze. Podczas trwania napisów początkowych w tle brzmi główna piosenka filmowa, śpiewana zazwyczaj przez artystę popularnego w danym momencie.

Zwroty
Słynne przedstawianie się agenta 007 słowami "Bond. James Bond" po raz pierwszy pojawiło się w Doktorze No, gdzie Sean Connery wypowiada je z papierosem w ustach przy stoliku w kasynie. Słowa te przeszły do kanonu zachodniej kultury masowej. 21 czerwca 2005 r. American Film Institute umieścił je na 22. miejscu w rankingu najsłynniejszych cytatów w historii kina. Zwyczajowe zamówienie Bonda w barach, "Wódka z martini. Wstrząśnięta, nie mieszana.", po raz pierwszy wypowiedziane przez 007 w Goldfingerze (choć jeden z przeciwników wypowiada je już w Doktorze No, a sama wzmianka o nim pojawia się nawet wcześniej w tym samym filmie) uplasowało się na 90. pozycji listy AFI. Zwrot został "sparodiowany" w najnowszym filmie: Bond po przegranej partii pokera zamawia martini z wódką. Gdy barman pyta: "wstrząśnięte czy zmieszane", bohater odpowiada "Mam to gdzieś".

"James Bond powróci..."
Każdy z filmów, oprócz Doktora No (1962) i Operacji Piorun (1965), kończy się napisem "James Bond will return..." lub "James Bond will be back", następującym podczas napisów końcowych lub po nich. Do Ośmiorniczki (1983) napis ten zawierał także tytuł kolejnego filmu, który planowano nakręcić ("James Bond will return in..."). Trzykrotnie zdarzało się jednak, że nazwa sequelu była niezgodna z rzeczywistością, co wynikało ze zmian w planach producentów. Po raz pierwszy w przypadku Goldfingera, w którym pojawiła się błędna informacja, że następną częścią będzie W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości. Producenci dość szybko zmienili zdanie, więc po stworzeniu pierwszych kopii wprowadzono odpowiednią aktualizację. Po raz drugi zawirowania wokół tytułu kolejnego filmu pojawiły się w 1977 w filmie Szpieg, który mnie kochał. Początkowo James Bond miał powrócić w Tylko dla twoich oczu, jednak twórcy postanowili wykorzystać wielki sukces Gwiezdnych Wojen i nakręcić Moonrakera. Trzeci tego typu błąd pojawił się w filmie Ośmiorniczka, w którym stwierdzono, że kolejną częścią będzie Zabójczy widok, zapisane jako From a View to a Kill, a nie, jak się później okazało, A View to a Kill. W większości późniejszych filmów tytuły sequeli zwyczajnie pomijano, pozostawiając jedynie napis "James Bond will return".

Muzyka
Słynny motyw The James Bond Theme został napisany przez Montyego Normana i wykonany po raz pierwszy przez Orkiestrę Johna Barryego dla filmu Doktor No z 1962 roku, jednak aktualne autorstwo muzyki od wielu lat stanowi powód licznych kontrowersji. Niemniej jednak w 2001 Norman wygrał 30,000 funtów w sprawie sądowej przeciwko brytyjskiemu dziennikowi The Sunday Times, który sugerował, że to Barry był całkowicie odpowiedzialny za skomponowanie utworu. John Barry kontynuował tworzenie oprawy muzycznej w 11 zakontraktowanych filmach. Jest też autorem motywu 007, który pojawia się w kilku produkcjach jako alternatywa The James Bond Theme oraz popularnego orkiestrowego motywu On Her Majestys Secret Service. Zarówno The James Bond Theme, jak i On Her Majestys Secret Service doczekały się wielu remakeów, tworzonych m.in. przez The Art of Noise, Mobyego, Paula Oakenfolda czy Propellerheads. Spuścizna po Barrym przypadła Davidowi Arnoldowi, obecnemu kompozytorowi muzyki do bondowskich filmów. Casino Royale jest czwartym filmem z rzędu, do którego muzykę napisał właśnie Arnold.

Pojazdy i gadżety
Nowoczesne pojazdy i gadżety szpiegowskie z biegiem lat stały się popularnym elementem bondowskich misji. Zazwyczaj okazują się one niezwykle pomocne w rozwiązywaniu wszelkich problemów i pokonywaniu przeciwników. Według wielu miłośników klasyczności pierwszych filmów gadżety ukazywane w ostatnich produkcjach z Pierceem Brosnanem były zbyt futurystyczne. Dlatego też obecnie producenci starają się ograniczać do niezbędnego minimum zarówno ich ilość, jak i stopień zaawansowania. Słynnym samochodem Bonda jest srebrno-szary Aston Martin DB5, ukazany w Goldfingerze, Operacji Piorun, GoldenEye i Jutro nie umiera nigdy. W książkach Fleminga Bond miał zamiłowanie do "bojowo szarych" Bentleyów, jednak Gardner przyznał agentowi zmodyfikowanego Saaba 900 Turbo, nazywanego Srebrną Bestią, a następnie Bentleya Mulsanne Turbo. W najnowszych filmach nieodłącznym gadżetem Bonda jest zegarek, w którym znajdują się np. laser lub żyłka. Ten zegarek to szwajcarska Omega Seamaster Pro. Wydano nawet serie zegarków na cześć agenta 007: Omega Seamaster 007 Lista samochodów Bonda:
- Saab 900 Turbo - Tylko dla twoich oczu (1981)
- Aston Martin V8 Vantage Series III - W obliczu śmierci (1987)
- Aston Martin DB5 - Goldfinger (1965), Operacja Piorun (1965), W obliczu śmierci (1987), GoldenEye (1995)
- Lotus Esprit - Szpieg, który mnie kochał (1977), Tylko dla twoich oczu (1981)
- Alfa Romeo GTV6 - Ośmiorniczka (1983)
- BMW Z3 - Goldeneye (1995)
- BMW 750Li - Jutro nie umiera nigdy (1997)
- BMW Z8 - Świat to za mało (1999)
- Aston Martin Vanquish V12 - Śmierć nadejdzie jutro (2002)
- Aston Martin DBS - Casino Royale (2006)
- Ford Mondeo MKIV - Casino Royale (2006)

Postacie
Serie książek i filmów o Jamesie Bondzie obfitują w wiele ciekawych postaci, będących sprzymierzeńcami lub przeciwnikami głównego bohatera. Zwierzchnicy 007 i pozostali oficerowie brytyjskiego wywiadu są zwykle określani pojedynczymi literami, jak choćby M czy Q. W powieściach Bond ma dwie sekretarki, Loelię Ponsonby i Mary Goodnight, których role i kwestie w filmach przejęła sekretarka M, Panna Moneypenny. Bond pracuje czasem ze swym przyjacielem z CIA, Felixem Leiterem. W filmach Leiter pojawia się regularnie w produkcjach z udziałem Seana Conneryego, w jednej z Rogerem Mooreem i obu z Timothym Daltonem. Był jednak tylko dwukrotnie grany przez tego samego aktora. Po nieobecności w filmach z Pierceem Brosnanem w roli głównej, Leiter powraca w Casino Royale z Danielem Craigiem. Kobiety, zwłaszcza w filmach, mają nieraz dwuznaczne imiona, prowadzące do nieśmiałych żartów, np. "Pussy Galore" (Goldfinger, imię i nazwisko postaci zaczerpnięto z postaci kobiety, prowadzącej w latach 50. dom publiczny w Nowym Jorku), "Plenty OToole" (Diamenty są wieczne), "Mary Goodnight" (Człowiek ze złotym pistoletem), "Dr Christmas Jones" (Świat to za mało) czy "Xenia Onatopp" (GoldenEye, kobiecy-czarny charakter, który podnieca duszenie mężczyzn udami). Zarówno w treści powieści, jak i w fabule filmów, pojawia się jedynie niewielka grupka powtarzających się postaci.

Źródło: Wikipedia (na licencji GNU FDL)

Opcje

Wyślij wiadomość do użytkownika!
Zgłoś naruszenie lub poleć innym ten artykuł!
Zobacz wszystkie artykuły tego użytkownika!
Edytuj lub usuń ten artykuł!
Podbij lub wyróżnij ten artykuł!

Aktywacja: 07/07/08 18:48, odsłony: 2046

Słowa kluczowe: bond, bonda, royale, casino, agenta, fleming, napisy, martin, piorun

Zamknij

Ta strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z polityką cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce, kliknij tutaj aby dowiedzieć się więcej.